Iets wat ik altijd al graag doe is het leiden van een trainingen en strategiesessies. Toevallig heb ik twee soorten trajecten in september waar ik als procesbegeleider bij betrokken ben. Heerlijk is dat. Het challengen van je eigen scherpte, de juiste vragen stellen en met behulp van verschillende werkvormen de gewenste input ophalen en het liefst nog ietsje meer.
Dat bracht mij ook weer terug naar de literatuur. Na ruim anderhalf jaar corona waar het vooral op een beeldscherm plaats vond moest ik ook weer even schakelen naar hoe dat ‘in het echt’ ook al weer werkt. Kan vermelden, verrassend goed wel! De groepsdynamiek en discussie, daar kan geen beeldscherm aan tippen. Welke inzichten ik opdeed:
- Het helpt om ‘de tijd’ te hebben. Ja een open deur, maar wel echt waar;
- Het programma moet niet al te vast omlijnd zijn, dat geeft ruimte om mee te gaan in de dynamiek;
- Als de groep geeltje invult en die ophangt is het prima die 1 voor 1 af te gaan. Ja dat duurt lang, maar zo kan ieder zijn waarden toevoegen en het levert mooie discussies op;
- Het vertalen van input vooraf in een woordwolk werkte verrassend goed, in een oogopslag zie je wat er belangrijk is en of dat nog zo werkt;
- Toevallig stond in beide sessie ook het ‘waarom’ centraal en de golden circle. Door de groep op te splitsen, de eigen golden circle in te laten vullen en daarna het blad door te geven en de groepen elkaar aan te vullen krijg je voor mooie nieuwe inzichten;
- Het is heel fijn om met z’n tweeën de sessie te doen, zo wissel je af in energie, kun je overleggen en val je elkaar bij En het is daarbij prima om dat een beetje organische aan te pakken, je hoeft vooraf niet precies te weten wie wat doet.
- Een prachtige afsluiter, de werkvorm de appelboom. Waarbij je in een boom de appels hangt die als laagfruit te plukken zijn, op de grond wat er nog is blijven liggen en hoog in de boom waar we nog niet bij konden.
Sta je ook voor de uitdaging om met een nieuw proces aan de slag te gaan, ik denk graag met je mee.